Kürşat Şahin Yıldırımer

Gerçekten de anne babamızla dürüstçe konuşabilseydik ne güzel olurdu...  Onlara söylediklerimizden anladıkları üzerinde hiç bir etkimiz yok nihayetinde. Ancak bizim için, çocuklarımız için ve en önemlisi –sonunda bize gerçeğin yolunu gösteren- bedenimiz için bir fırsat olurdu. Bedenin bu yetisi, benim için asla tükenmeyen bir mucize kaynağıdır. Beden, gerçekten hayret verici bir azim ve zeka ile yalanlara karşı savaşır.  “Ahlaki ve dini savlar, bunu yutturamaz ya da bozamaz. Küçük bir çocuğa ahlak zorla dayatılır. Çocuk, bu besini isteyerek kabul eder çünkü anne ve babasını sever ve okul hayatı boyunca sayısız hastalıktan muzdarip olur. Bir yetişkin olarak geleneksel ahlaka karşı savaşmak için müthiş zekasını kullanır ve muhtemelen bu süreç içinde filozof ya da yazar olur.  Ancak çocuğun, okul yılları boyunca hastalık maskesi altında saklanan ailesi hakkındaki gerçek duyguları, onu güdük bırakır, tıpkı Nietzche ve Schiller’e olduğu gibi. Çocuk, bir yetişkin...

Toplumlarda uygulanan adetler vardır. Örneğin; bizim toplumumuzda büyüklerin elini öpmek, küçüklere bayram harçlığı vermek, gelin almaya gitmek, kına geceleri, gece tırnak kesmemek vb. gibi… Bunlar bir topluma ait olan, her toplum için geçerli olmayan kurallardır. Bu kurallar, zamanla değişime uğramakta ve toplumdan topluma değişmektedir. Değer ise; her toplumda kabul edilen ve uygulanmadığı durumda kişi ve topluma zarar veren öğeleri tanımlamaktadır. Sorumluluk almamak, dürüst olmamak gibi… Son zamanlarda yeni nesilde fark ettiğimiz bir şey var ki, değerler konusunda zayıflar. Değerler kişiden kişiye taşınarak ayakta kalırlar. Kuşkusuz değerlerin eğitimi ailede başlar ve kuşaktan kuşağa aktarılır. Ekonomik sorunlar, anne babanın eve geç gelmesi, çocuğa yeterli ilgi ve zaman verememesi, ebeveynlerin psikolojik durumları, aile içi sorunların varlığı, boşanmaların artması, teknolojik alet kullanımının fazlalığı, akraba ve komşularla görüşmelerin azalması, göç gibi nedenl...