Çocuk ve gençlerin yaşadığı ilk ayrılıklar

Yazın gelmesiyle beraber çocuklar yaz okullarına, doğa kamplarına, vs.. gidiyor. Günler ve haftalarca süren bu süreçte çocuklar ve aileleri farklı bir deneyim yaşıyor, her iki tarafta duygusal yoğunluk, özlem vs gibi duygular yaşanıyor..

Çocuklar bu okullara kaç yaşından itibaren gidebilir? Ailesinden uzak kalacağı kaygısı ile bu tür gezilere gitmek istemeyen çocuk zorlanmalı mıdır, ikna edilmeli midir?

Yaz tatili , çocukların ve gençlerin  hem dinlenmesi, hem kişisel gelişimleri için çok iyi bir fırsat aynı zamanda…

Tatil boş zaman geçirme fikrinden öte, kendini tanıma, ilişkileri geliştirme, zamanı iyi kullanma becerisini, iç disiplini kazanma sürecinde önemli bir imkan onlar için…

Tatilde ne yapacaksın sorusuna, hiçbirşey,,, oyun oynayacağım, bol bol bilgisayar başında olacağım , tatile gideceğim  gibi yanıtlar daha yoğunlukta gelebiliyor. Bu aslında aileler olarak bizlerin çocuğumuza kazandırdıkları ile ilgili…Disiplin önemli bir kavram...dozunda olduğu sürece. 

Ailede disiplin doğru uygulanıyor ise, çocuk zamanını iyi kullanmayı da öğrenmiş oluyor. Bu tür çalışmalar, çocuğun kendi yeteneklerini keşfetmesi, geliştirmesi, sosyalleşmesi, kendi başına olma becerisini kazandığı iyi fırsatlar…Mutlaka bu tür bir etkinlik olmalı çocuğun yaşamında…

Birey olma, bireyselleşme yolunda atılması gereken bir adım onlar için…

Aile ve çocuğa göre yaş değişkenlik gösterebiliyor. Ailesinden hiç ayrılmamış bir çocuk için , kaygılı bir yapı var ise, 1 haftalık bir ayrılık sorun yaratırken, diğer bir aile ve çocukta  bu, sorun olmayabilir.

Günlük yaz okulları anaokulundan itibaren ;  kamplar ,  İlkokul döneminden itibaren öğretmen eşliğinde uygun…

Bu tür bir etkinliği çocuk istemiyor ise, nedene odaklanmak gerekli,

Kaygı nedeniyle ise ( anneden ayrılmak istemiyor ise, sosyal kaygısı var ise, uyum sorunları yaşıyor ise , örneğin alt ıslatıyorsa, kendini ifade becerisi zayıf ise vs…..zorlanmamalı ama bu konuda yardım alınarak kaynaşım sağlanmalı.

Boş zaman geçirmek amacıyla istemiyor ise, birkaç seçenek sunulup seçim yapması yönünde ikna edilmelidir.

Uzak kalınan bu süreçte telefonda yapılan görüşmeler nasıl olmalı? Anne ve babalar aşırı duygusallıktan uzak, soğukkanlı bir şekilde mi konuşmalı? Yoksa tam tersi çocuğu çok özlediğini söyleyen aşırı duygusal sözler mi söylenmeli?

Her zaman duygularımızı ifade etmeliyiz tüm ilişkilerde olduğu gibi çocuklarımıza da…Burada ailenin hissettiği duygu çocuğun davranışlarını şekillendiriyor zaten..Aile aşırı duygusal ise çocuk da öyle, aile ihmalkar ise, çocukta da uyum sorunları oluyor. 

Disiplinde olduğu gibi doğru yerde, şekilde , yeteri kadar paylaşım ..Güven duygusunu bizlerden aldıklarını düşünerek, kaygılı ifadelerden kaçınmak, herhangi bir ihtiyacı olup olmadığını sormak, gerekirse sorun çözümü için yöntem göstermek, en uygun davranış olacaktır.

Bu süreçte aile tutumunu nasıl belirlemeli ve nasıl davranmalı? Bu süreç sağlıklı bir şekilde nasıl yönetilebilir? Mümkünse maddeler halinde yazılabilir.. Bu tür ayrılıklar çocuğun gelişim sürecini nasıl etkiler? Yararlı mıdır, yoksa zararları var mıdır?

• Bu tür etkinlikler çocuk ve gençler için bireyselleşme, kendine güven açısından önemli bir fırsat, çocuğun kaygısı yüksek değil ise mutlaka tercih edilmeli

• Eğer çocuk veya genç uyum sorunu yaşıyor ise, ayrılma kaygısı var ise, gereken yardım alınarak, katılımı sağlanmalıdır.

• Spor ağırlıklı bu etkinlikler hem beden gelişimleri hem grup uyumu, yeni durumlara adaptasyon, bir yandan rekabet, paylaşma , sorun çözme becerilerini kazanma ve geliştirme açısından oldukça değerli…

• Çocuğun bireysel bir sorunu var ise ( dikkat eksikliği, davranış sorunu, alt ıslatma, konuşma bozukluğu vs.. sorumlu öğretmen ve yöneticiler mutlaka bilgilendirilmeli, çocuğun başvuracağı güven unsuru oluşturulmalıdır.

• Belli aralıklarda aileyle görüşme çocuğa iyi gelecektir, Özel bir durum yok ise sık sık görüşme yapmak , ailenin kaygısı demektir. Dolayısıyla çocuk/ genç de kaygılanacaktır.

• Çocuk/ genç istemediği bir çalışmaya zorlanmamalı, seçenek oluşturup seçim yapması yönünde teşvik edilmelidir.

• Bilgisayar oyunları, internet, uzun boş zamanlar için önemli bir tehlike, uzun saatlerini bilgisayar başında geçiren çocuk sosyalleşemiyor, pekçok konuda erken uyaran alabiliyor , bu da gelişimini negatif yönde etkiliyor. Bu nedenle günü verimli kullanma konusunda aile yol gösterici ve kararlı bir tutum sergilemeli.

Kürşat Şahin YILDIRIMER 

Uzman Sosyolog Terapist 

0532 603 30 06