ÇOCUK TACİZİ

Çocuk tacizi, bir yetişkinin bir çocuğa bilinçli olarak zarar vermesidir. Bu dört biçimde gerçekleşmektedir: çocuğun bedenine zarar veren fiziksel taciz; çocuğun özgüvenini zedeleyecek ya da yok edecek davranışların olduğu duygusal taciz; çocuğun gereksinmelerinin ve sağlığın ihmal edilmesi ve cinsel taciz.

Çocuk taciziyle ilgili istatistikler, tehlike işareti vermektedir. 

Bir çok durumda, çocuk yetişkin biri oluncaya ve aynı biçimde davranan bir ebeveyn haline gelinceye kadar bu farkedilememektedir. 

İyi tedavi edilmezse, tacize uğramış çocukların yaşamı zarar görebilir. 

Çocuğun tacize uğradığına ilişkin bir çok işaret vardır; ezik, çürük, yanık, kırık ya da zarar görmüş organlar gibi fiziksel işaretler; zayıf benlik duygusu; başka insanlara güvensizlik; saldırgan, yıkıcı davranışlar; öfke; intihar da içinde olmak üzere, kendisine yönelik şiddet ya da taciz edici davranışlar; içe kapanma, yeni etkinliklere katılma, yeni ilişkiler kurma korkusu; okul sorunları; depresyon belirtileri; kabus görme ve alkol ya da uyuşturucu bağımlılığı.

Tacizde bulunanların tümü, kendileri de taciz görmüş kişiler değildir. 

Tacizde bulunan kişiler, büyükbaba, büyük kardeş, bir akraba, komşu, öğretmen, dini ya da spor gruplarının liderleri, çocuk bakıcıları vb kişiler olabilir. 

Çocuklara tacizde bulunanlar, genellikle kendilerini taciz yapan biri olarak görmemektedir, hatta bazıları, yaptıkları şeyin çocuğun yararına olduğunu düşünmektedir; anne babalar genellikle bunu söylemektedir.

Çocuk tacizinin birçok nedeni vardır. 

Bunlar, yetişkinde stres ya  da gerginliğe yol açabilecek yetersizlik ( kendi yaşamlarındaki sorunlarla birlikte çocuklarına bakma konusundaki yetersizlik); çocuğun zihinsel ve fiziksel gelişimine ilişkin yanlış bilgi ve anlamalardan kaynaklanan aşırı beklenti; fiziksel cezanın bir yönetim biçimi olduğu inancı; pedofili (kendi kendini tatmin için, bilinçli olarak çocuklarla cinsel ilişki kurmaya çalışmak); kendisi de tacize uğramış olmak.

İhmal edilen çocuklar, büyük bir risk altındadır. 

Bebekler, iletişim kuramadığından, tacize uğrayabilirler. Örneğin, bebekleri sarsmanın çok büyük zararı olabilir; kafatası esneyip beyin hareket edebilir ve kafatası ile  beyin arasındaki damarlar kopabilir, kanayabilir, şişebilir ve sonunda beyinde hasara; hatta ölüme yol açan küçülmeye (atrofi)neden olabilir.

Günümüzde koruyucu ruh sağlığı kavramı çok önem kazandı. Artık sorunlar ortaya çıkmadan ruh sağlığını koruma amaçlı  pekçok çalışma mevcut.

Ortaya çıkan sorunların da çözümü mümkün mutlaka.

Sevgiyle Kalın

Kürşat Şahin YILDIRIMER 

Uzman Sosyolog Terapist 

0532 603 30 06